Waterland

Waterland geeft je een surrealistisch gevoel bij het lezen. Je herkent er veel van onze huidige maatschappelijke problemen in terug maar toch is de samenleving anders, mooi subtiel gedaan. Het laat je achter met een gevoel van dat alles gewoon gebeurd, dat het leven niet maakbaar is, zeker niet als je een geweten hebt en niet zwart wit denkt. Het verhaal gaat over Gus. Het begint ermee dat Gus vrijkomt na een gevangenschap in een wereld die hij niet echt meer als de zijne beleefd. Het verhaal valt in 3 delen uit een. Het heden, de jaren voor zijn vrijlating en de periode die leidde tot zijn gevangenschap. Het is duidelijk dat Gus een zwak heeft voor zijn medemens die leven in de moerassen, de zogenaamde moerasmensen. Hij staat open voor hun cultuur en hoewel Gus en de moerasmensen niet in staat zijn om helemaal tot elkaar te komen is er wederzijds respect. Maar ook Gus is niet ongevoelig voor de paniek die door andere wordt gezaaid en dat lijdt tot misverstanden en uiteindelijk tot gruwelijke misdaden.

Matthew Olshan heeft een fijne schrijfstijl. Zonder al te veel uit te weiden komt de omgeving tot leven, krijgen de karakters vorm en diepgang. Ik had met plezier nog veel meer willen lezen. Niet dat je iets mist, het verhaal is verteld en laat genoeg ruimte over voor de lezer om zijn eigen invulling aan te geven, maar gewoon omdat het zo een mooi verhaal is.