De weg naar de grens

Duitsland, 1936. De Joodse Monika Merton, wier echtgenoot al is omgekomen in het concentratiekamp Dachau, is op de vlucht voor de Gestapo. Ze heeft haar woonplaats München verlaten en hoopt in Beieren de Oostenrijkse grens te kunnen oversteken. Onderweg ontmoet ze in de trein dichter Andreas von Cornides, die zich nauwelijks bewust is van het geweld en de misdrijven in Duitsland. Hij leeft, zo lijkt het, in een andere wereld. Ondanks zijn onwetendheid ontwikkelt Monika een zwak voor hem, en hij voor haar. Haar plan om te vluchten verzwijgt ze.

Samen met Andreas verlaat Monika de trein in een afgelegen bergdorp, waar haar ‘langlauftocht’ moet beginnen. Maar door het slechte weer worden ze gedwongen om samen een paar dagen te verblijven in een berghut. Ver van de rest van de wereld onthult Monika aan Andreas haar ware beweegredenen en vertelt ze over haar leven in München en in het turbulente Berlijn van de vroege jaren dertig; over haar huwelijk met haar grote liefde, de reizen die ze maakte en haar werk op een school in Beieren, totdat de opkomst van de nazi’s en het groeiende antisemitisme aan dat alles een einde maakten.

Grete Weil schreef deze bijzondere roman in 1944-1945 op de zoldertrap van haar onderduikadres in Amsterdam. De weg naar de grens is een prachtig, aangrijpend verhaal over liefde in een gevaarlijke tijd, vervlochten met de vraag wat goede en foute keuzes zijn en welke grote gevolgen ze kunnen hebben.

In de pers

‘Dat een roman die onder zulke ongunstige omstandigheden is geschreven niet verloren is gegaan in de oorlog, grenst aan een wonder. De weg naar de grens is Weils beste en belangrijkste werk.’ Ingvild Richardsen, ontdekker van het typoscript en redacteur bij C.H. Beck

‘De weg naar de grens is een pijnlijk boek. Want ondanks alle vervreemding en fictie verwoordt de schrijfster niet alleen het verdriet om het verlies van haar man Edgar Weil, maar verwerkt ze ook haar eigen fouten.’ Süddeutsche Zeitung

‘Grete Weil heeft overleefd om getuige te kunnen zijn. Ze was een onverbiddelijke getuige, met een scherpe pen.’ NRC