Waar ik nooit goed in was steeds slechter kunnen
Placeholder
Nog niet eens zeventig
en nu al volop tijd
om wat ik nog een beetje kan
ieder jaar slechter te kunnen.
Nee, je hoort Korteweg niet klagen. In Waar ik nooit goed in was steeds slechter kunnen, zijn twaalfde bundel, gaat hij gewoon door waarmee hij bezig was in zijn vorige bundel, Ouderen zijn het gelukkigst. Hij blijft met opgewekt gemoed genoegen nemen met de beperkingen van de nakende ouderdom. De achterbank van schoolreisjes is immers onbereikbaar. En de kunst van het tegen de muur opvliegen is ook niet iedereen gegeven. Toegegeven, je kunt dingen niet meer. Dat is erg, maar het zijn meestal toch al dingen die je niet goed kon. En dat maakt het minder erg.
Deel deze pagina:
Specificaties:
Bestellen
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Specificaties:
- Schrijf een reactie
Anton Korteweg (Zevenbergen, 1944) debuteerde in 1971 bij Meulenhoff met Niks geen Romantic Agony. Sindsdien publiceerde hij veertien bundels en diverse bloemlezingen. In 2015 verscheen Ouderen zijn het gelukkigst en alle andere gedichten van 1971 tot nu. In 1986 ontving hij voor zijn werk de A. Roland Holstpenning. Korteweg was van 1979 tot 2009 directeur van het Literatuurmuseum.
Meer van deze auteur
Meer van deze auteur
 Ouderen zijn het gelukkigst Anton Korteweg |
 Voor mannen is t niet erg Anton Korteweg |
 Met flinke pas Anton Korteweg |
 Voortgangsverslag Anton Korteweg |
 Al fluitend Anton Korteweg |
 Het leven deugt. Althans op onderdelen Anton Korteweg |
 Nooit eens lekker nergens Anton Korteweg |
 Enfin Anton Korteweg |