Pogingen iets van het leven te maken

Hendrik Groen, wat heb je een heerlijk boek geschreven! Ik houd van je humor en je eerlijkheid. In eerste instantie zou je verwachten dat iemand van 83+ geen leuke of interessante dingen te melden heeft, maar niets is minder waar!

De gebeurtenissen in het bejaardenhuis worden met zoveel humor en eerlijkheid beschreven, dat je een goed beeld krijgt van alles wat de mensen daar meemaken. De vrienden van Hendrik beschrijft hij zo open dat je je precies kunt voorstellen hoe ze zijn. Alles gaat met een lach en een traan. Hendrik beschrijft ook de landelijke gebeurtenissen met een nuchterheid die je met beide benen op de grond zet.

Ik zou willen dat als ik de leeftijd van Hendrik mocht halen, ik ook nog met zo'n mooie houding in het leven sta. En ik zou nu alvast mijn lidmaatschap voor Omanido willen bevestigen. En nee, ik vertel niet waar de afkorting voor staat. Dat zul je zelf moeten lezen in dit heerlijke boek.

Omdat de verhalen per dag kort zijn, is dit boek ook een aanrader voor mensen die niet houden van ellenlange hoofdstukken en grote lappen tekst. Het boek schetst een beeld van de langzame aftakeling van lichaam en geest, waarbij de 'vieze praatjes' niet geschuwd worden. Hendrik probeert deze neergang positief te benaderen en laat zich geen regels en zeker geen grenzen opleggen. Ik raad iedereen aan dit boek te lezen. Leef mee met de avonturen van Hendrik, Evert, Eefje, Graem, Edward, Grietje, Ria en Antoine!